Η Ευρώπη αποφασίζει αν θέλει να ζήσει ή να πεθάνει ...

Αρχή του τέλους του ονείρου ή μήπως αρχή του τέλους της κρίσης; Αυτή η Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της ΕΕ σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να είναι αδιάφορη και ρουτινιάρικη.

Είναι η σύνοδος που θα αφήσει και μάλιστα έντονο το ίχνος της στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Από τις αποφάσεις της θα εξαρτηθεί αν η Ενωμένη Ευρώπη θα επιβιώσει και θα μπει σε πορεία αντιμετώπισης της κρίσης και εξόδου από αυτήν ή θα ξεκινήσει η διαδρομή προς το τέλος του ευρώ και του ονείρου.

Οι αποφάσεις θα είναι κρίσιμες. Οι οριστικές δεν θα ληφθούν τώρα. Ομως, τώρα θα ανοίξει η πόρτα για περισσότερη Ευρώπη στο οικονομικό, δημοσιονομικό και πολιτικό σκέλος ή θα κλείσει με πάταγο και θα επιταχυνθούν η παρακμή και ο μαρασμός.

Το δεύτερο θα είναι η καταστροφή και η περιθωριοποίηση των ευρωπαϊκών εθνών. Γιατί όποιος Ευρωπαίος πολιτικός νομίζει ότι στη σημερινή συγκυρία η χώρα του μπορεί να σταθεί μόνη στην παγκόσμια σκηνή και να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο, μάλλον πορεύεται με τα μάτια στραμμένα στο παρελθόν.

Επίσης, όποιος πιστεύει ότι η Ευρώπη μπορεί να επιβιώσει χωρίς ισότητα και προπαντός αλληλεγγύη (την οποία έχουν ήδη τραυματίσει πολύ σοβαρά) μάλλον παραγνωρίζει ή αγνοεί τις συγκολλητικές ουσίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Η Ευρώπη σήμερα θα αποφασίσει αν θέλει να ζήσει ή να πεθάνει αργά και βασανιστικά. Αν επικρατήσει το δεύτερο, δεν αποκλείεται να επιβεβαιωθούν εκείνοι που προβλέπουν πως ύστερα από τη διάλυση της Ευρωζώνης η κλαγγή των όπλων θα ξανακουστεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Θ. ΛΥΡΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ

imerisia.gr