Χριστουγεννιάτικα έθιμα Θράκης ......

Η Θράκη κατέχει την πρωτιά στο μεγάλο αριθμό χριστουγεννιάτικων τραγουδιών

Η Μάνη, χωριό της επαρχίας Διδυμοτείχου, έχει να παρουσιάσει 47 χριστουγεννιάτικα τραγούδια

Τις μέρες των Χριστουγέννων έρχονται στο μυαλό και στη σκέψη οι εικόνες που κυριαρχούσαν στη διάρκεια του Δωδεκαημέρου και κυρίως στα Χριστούγεννα.  Ήθη, έθιμα και κυρίως τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, που εδώ στη Θράκη ήταν πάρα πολλά. Κάθε χωριό είχε τα δικά του τραγούδια, διαφορετικά και ξέχωρα από το διπλανό. Πολλά και τα έθιμα τόσο από τον θρησκευτικό κύκλο όσο και από τον κύκλο των μεταμφιέσεων.

Το μήνυμα της Παράδοσης - (παροδικότητα & λύτρωση)

Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος

-

Η εορτή του Πάσχα συνιστά, αδιαμφισβήτητα το κορυφαίο και κεντρικό γεγονός της ανατολικής, ορθόδοξης θρησκείας. Η μοναδικότητά του έγκειται στο ό,τι τούτη την περίοδο βιώνεται το ανθρώπινο πένθος, αλλά και η προοπτική της συνέχειας της ζωής, σε ένα επίπεδο διαφορετικό και υπερβατικότερο του επίγειου βίου. 

Η καταννόηση της απώλειας, η ακόμα βαθύτερη εκτίμηση της παροδικότητας με την οποία συνδέεται η ανθρώπινη ύπαρξη, η προοπτική της ελπίδας και η επιβεβαίωσή της μες στο χριστιανικό κήρυγμα αποτελούν τις κομβικές αρχές της πασχαλινής εορτής.

Ελληνικά Έθιμα ... ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ (Οι Επιτάφιοι των Ελλήνων)

Στην Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου και στην Ακολουθία του Επιταφίου, αφιερώνεται η Μεγάλη Παρασκευή. Και γι’ αυτό σε πολλές περιοχές της χώρας μας αναβιώνουν έθιμα με πιο γνωστό το κάψιμο του Ιούδα.

Στο Μελιγαλά Μεσσηνίας, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, ανάβουν «φουνταρίες». Αυτό σημαίνει ότι όλες οι νοικοκυρές, όταν χτυπήσουν οι καμπάνες για τον Επιτάφιο, ρίχνουν μπροστά στην πόρτα του σπιτιού τους δυο ή τρία ματσάκια κληματόβεργες και στη συνέχεια τους βάζουν φωτιά. Μέχρι να βγει ο Επιτάφιος, οι κληματόβεργες έχουν πλέον γίνει θράκα. Την ώρα που o παπάς περνά έξω από το δρόμο του σπιτιού τους, οι νοικοκυρά ρίχνει πάνω στη θράκα μια χούφτα μοσχολίβανο και ο παπάς κάνει εκεί παραστάσιμο.

Ευθυμογράφημα: Οι θείες μας από το Σικάγο...

Γράφει η ΤΖΕΝΝΥ Π. ΣΙΑΜΑΛΕΚΑ
-  Όταν η έξοχη Γεωργία Βασιλειάδου, επέστρεψε από το Σικάγο στην πατρίδα της, προκειμένου να ξαναβρεί τον αδερφό της –δηλαδή τον στρατηγό Ορέστη Μακρή- και να γνωρίσει επιτέλους τις χαριτωμένες ανιψιές της… κανένας δεν φαντάζονταν, για τις καινοτόμες ιδέες, που κουβαλούσε στις βαλίτσες της.
Γιατί βλέπεις η Βασιλειάδου δεν γύρισε σαν νοσταλγός επισκέπτρια… Γύρισε σαν ένας έμπειρος άνθρωπος, που γνωρίζει πλέον καλά, ότι η ζωή εξελίσσεται. Κι ότι οι στείρες  και οι πολυσκουριασμένες νοοτροπίες… ΔΕΝ επιτρέπονται να βραχυκυκλώνουν το φρέσκο, το καινούργιο, το διαφορετικό.

Τι απέγιναν τα πανηγύρια που σέβονται τόπους και ανθρώπους;

Της ΟΛΓΑΣ ΤΡΙΑΝΤΟΥ*
 Tα τελευταία χρόνια σε κάθε χωριό μας έχουν δημιουργηθεί από ένας ή και περισσότεροι «πολιτιστικοί» σύλλογοι.  Στα προγράμματά τους εμπεριέχονται  παραδοσιακοί χοροί  από χορευτικά συγκροτήματα, λαϊκές βραδιές, αναβίωση παλαιών εθίμων όπως «τα ξεφλουδίσματα»  και άλλες  πολιτιστικές εκδηλώσεις. Κορυφαία πάντα  εκδήλωση παραμένει το ζωντάνεμα  πανηγυριών του παρελθόντος με συλλογική πάντα προσφορά.

Στα πανηγύρια μας θα’θελα να σταθώ σήμερα, γιατί ασφυκτιώ με τις ετικέτες «παραδοσιακό» που με ακρισία ταυτίζουν ότι αναφέρεται στα ήθη και στα έθιμά μας, στη μουσική και στο χορό μας.

Παπούλιας: Να μην αφήσουμε ανοιχτούς δρόμους στο φασισμό. -Η θεσμική εγρήγορση και η κοινωνική αφύπνιση είναι αναγκαίοι όροι...

"Έχουμε όλοι καθήκον να μην αφήσουμε ανοιχτούς δρόμους στο φασισμό – ούτε καν μία χαραμάδα", "Η θεσμική εγρήγορση και η κοινωνική αφύπνιση είναι αναγκαίοι όροι" δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, σήμερα τα ξημερώματα, στο Κερατσίνι.
"Ο αποτροπιασμός για τη δολοφονία είναι αυτονόητος για κάθε δημοκρατικό πολίτη και η οδύνη δεν γίνεται να εκφραστεί με λέξεις".
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας:

Ο Ελληνισμός και τα αδιέξοδα

Δημήτρης Γαρούφας
Ο Ελληνισμός στην ιστορική του διαδρομή πέρασε από πολλές συμπληγάδες και επιβίωσε και μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς στην οθωμανική αυτοκρατορία. Στις πιο δύσκολες στιγμές του διαμόρφωνε θεσμούς που εξασφάλιζαν την επιβίωσή του, αλλά και δημιουργούσαν προοπτική για το μέλλον. Ενδεικτικά μόνο να θυμηθούμε ότι οι ορεσίβιοι Σαρακατσάνοι εκδιώχθηκαν από τα Αγραφα λίγο πριν από την Επανάσταση του 1821 και σκόρπισαν σχεδόν σε όλα τα Βαλκάνια, αλλά κατάφεραν κι επέζησαν ως Ελληνες αποκομμένοι στη μέση της Βουλγαρίας και στα Σκόπια, κρατώντας «με νύχια και με δόντια» σαν φυλαχτό και οδηγό τις αρχαιοελληνικές ρίζες και παραδόσεις.

Εξοργισμένοι με τις Γυναίκες του Τείχους οι υπερορθόδοξοι Εβραίοι

Οι Γυναίκες του Τείχους προσεύχονται στο Τείχος των Δακρύων (enet.gr).

-

«Ο χρόνος σας έληξε» αναφέρει ένα από τα απειλητικά συνθήματα που γράφτηκαν πάνω στην πόρτα μιας Ισραηλινής ακτιβίστριας η οποία συμμετέχει σε ομάδα προσευχής Εβραίων γυναικών, που μάχεται υπέρ της ισότητας του δικαιώματος λατρείας στο ιερό Τείχος των Δακρύων της Ιερουσαλήμ. 
Η Πέγκι Σιντόρ, στην πόρτα της οποίας γράφτηκαν με μαύρο σπρέι τα συνθήματα, είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του κινήματος Γυναίκες του Τείχους. Το κίνημα έχει εξοργίσει τους υπερορθόδοξους Εβραίους επειδή οι γυναίκες που είναι μέλη του φορούν σάλι προσευχής και διαβάζουν από τις ιερές γραφές στο Τείχος των Δακρύων, που θεωρείται ιερό κατάλοιπο του βιβλικού εβραϊκού ναού.

Mε ακρωτηριασμένες ρίζες, ποια επιβίωση;

 Του Χρῆστου Γιανναρᾶ
 -   
Είναι ρεαλιστικά δυνατό να επιβιώνει φιλοπατρία σήμερα; H απάντηση κρίνεται από τα μέτρα ρεαλισμού που έχει ο καθένας μας κατακτήσει. Eίναι κατάκτηση ωριμότητας η ελευθερία από ψευδαισθήσεις. Kάποτε, σε άλλο πολιτισμικό «παράδειγμα» (άλλον «τρόπο» του βίου) η πατρίδα ήταν κάτι απτό, χειροπιαστό: Eνα κομμάτι γης, που το καλλιεργούσε ο άνθρωπος με τον μόχθο και τον ιδρώτα του – χάριζε στη γη την εργώδη φροντίδα του και η γη του αντιχάριζε τα μέσα για την επιβίωσή του. Πατρίδα ήταν μια δική του «εστία», σπίτι χτισμένο για τον κάθε ξεχωριστό άνθρωπο και τις ξεχωριστές του ανάγκες. Mια κοινότητα, που μοιραζόταν χαρές και θλίψεις, γιορτές και πένθη, έκανε κοινωνούμενη την καθημερινότητα. Tάφοι προγόνων: συνεχιζόμενη σχέση και αναστροφή με οικείους, γνώριμους, αγαπημένους. «Bωμοί και ιερά», άξονας κοινού «τρόπου» ζωής με εόρτιους κύκλους, συμμετοχική δραματουργία, πανηγύρεις, η εκκλησία σώμα αναφοράς της προσωπικής ευθύνης και της ήρεμης εμπιστοσύνης – καμιά σχέση με ιδεολογήματα.

«Πυκνώνει» σ’ όλη την Ήπειρο το δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης

Προσφορές από συλλόγους, εταιρίες κ.α.
ΑΛ. ΚΑΧΡΙΜΑΝΗΣ: Τη χρειαζόμαστε τη βοήθεια…

Καθώς βρισκόμαστε στην καρδιά ενός πολύ δύσκολου χειμώνα, όπου αυξάνει διαρκώς ο αριθμός εκείνων των οικογενειών που στερούνται πια ακόμη και τα πλέον αναγκαία προς το ζην αγαθά, «φουντώνει» στην Ήπειρο το κύμα κοινωνικής αλληλεγγύης και στήριξης αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας.
Φορείς όπως πολιτιστικοί σύλλογοι, μεγάλες ιδιωτικές εταιρίες, ομογενειακές οργανώσεις και φυσικά μεμονωμένοι πολίτες προσφέρουν ό,τι και όσα μπορούν, προκειμένου να συμβάλλουν κι αυτοί στο να ανακουφιστούν εκείνοι οι οποίοι δεν μπορούν στις μέρες μας να καλύψουν ούτε καν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους.

Οι πρωτοβουλίες της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας για ένα πανηπειρώτικο δίκτυο αλληλεγγύης

Μια άλλη προσέγγιση για την αλληλεγγύη...
του Νίκου Ντάσιου από τη Ρήξη φ. 90
-
Με ιδιαίτερη ικανοποίηση -ως μέλη  πρωτοβάθμιων συλλόγων και αδελφοτήτων- δεχτήκαμε την πρόσκληση της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας, στις 17 του Δεκέμβρη, για τη σύσταση Δικτύου  Αλληλεγγύης Ηπειρωτών.
Η συνομοσπονδία όντας, συνιστώσα 450 και πλέον πρωτοβάθμιων σωματείων και ομοσπονδιών αποτελεί τον κατ’ εξοχήν φορέα εκπροσώπησης χιλιάδων αποδήμων Ηπειρωτών στην Ελλάδα και στον εξωτερικό. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να μείνει απαθής μπροστά στις συνέπειες των εξοντωτικών οικονομικών μέτρων.

To έθιμο του Σαγια αναβιώνει στους Ασκητές

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΑΠΠΑΔΟΚΩΝ ΚΑΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ 

Γύρω από τη φωτιά στήνεται κυκλικός παραδοσιακός τελετουργικός χορός 

Ο σύλλογος Καππαδοκών & Μικρασιατών Νομού Ροδόπης «Ο Μέγας Βασίλειος» και ο σύλλογος γυναικών Ασκητών αναβιώνουν το έθιμο του Σαγιά το Σάββατο 5 Ιανουαρίου στο χωριό Ασκητές. Στις 5:30 το απόγευμα θα τελεστεί εσπερινός με αρτοκλασία στο ναό Αγίου Γεωργίου και στις 6.30 θα γίνει το άναμμα της φωτιάς – σαγιας. 

Από τους κατοίκους του χωριού συγκεντρώνονται ξύλα και τοποθετούνται σε σχήμα κώνου μπροστά στη εκκλησία. Σταυρωτά, σε τέσσερα σημεία, τοποθετούνται προσανάμματα. Μετά τον εσπερινό διενεργείται από την εκκλησιαστική επιτροπή πλειοδοτικός διαγωνισμός υπέρ του ναού και όποιος προσφέρει τη μεγαλύτερη ενίσχυση, αποκτά το προνόμιο να ανάψει τη φωτιά στα τέσσερα σημεία του σωρού και ο ιερέας ευλογεί το σωρό και τον εκλεκτό που θα ανάψει τη φωτιά.

Ο μύθος και η ιστορία του Αϊ-Βασίλη

Santa Claus is coming to town… - Μια διεθνής λαογραφική μορφή, η οποία διανέμει δώρα σε παιδιά και ενηλίκους, που υπήρξαν «καλοί» κατά τη διάρκεια του έτους
ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ που αποτελεί σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα τον πλέον αγαπημένο ήρωα των παιδιών τις ημέρες των εορτών, ακόμη και σε χώρες μη χριστιανικές

Την 1η Ιανουαρίου του 379 μ.Χ. πεθαίνει στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, σε ηλικία μόλις 49 χρονών, ο Μέγας Βασίλειος. Οι σύγχρονοί του, ενώ ζούσε ακόμη, τον ονόμασαν «Μέγα», τόσο για την πίστη, τη σοφία και τη σωφροσύνη του, όσο και για τη φιλανθρωπία και τη γενναιοδωρία του.

S.O.S εκπέμπει το ιστορικό Σχολείο Διλόφου Ζαγορίου!

Μόνη λύση το ΕΣΠΑ τονίζουν κάτοικοι της περιοχής.
Σήμα κινδύνου για το ιστορικό σχολείο στο Δίλοφο Ζαγορίου εκπέμπουν οι κάτοικοι της περιοχής.
Το κτίριο παρουσιάζει αλλοιώσεις στην εξωτερική του πλευρά, που επηρεάζουν τη στατική του επάρκεια, γι’ αυτό και καλούν, τόσο τον Δήμο, όσο και την Περιφέρεια Ηπείρου άμεσα να το εντάξουν στο ΕΣΠΑ ή σε κάποιο άλλο πρόγραμμα, για να το αναστηλώσουν.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι το Δημοτικό Σχολείο Διλόφου, όπως και όλο το χωριό έχουν  χαρακτηριστεί, όχι μόνο παραδοσιακά, αλλά ιστορικά και διατηρητέα. Το Δίλοφο μάλιστα είναι το μοναδικό χωριό στο Ζαγόρι που φέρει όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς!

Η πολύτιμη Θράκη

Τάσιος Θεοδόσης Π.

1. Το γνωστό πατριωτικό τραγούδι έλεγε «για τή Μακεδονία-μας, Ελλάδα-μας γενναία» κ.λπ. Και για τη Θράκη-μας; Γιόκ. Τυχαίον. Ισως. Ισως, όμως, το περίπλοκον (και το πρωτότυπον) των προβλημάτων της περιοχής να εμπόδισε την εγρήγορση, τη συστηματικότητα και την εμμονή την οποία θα απαιτούσε η επίλυση των προβλημάτων αυτών: Η ενδημική φτώχεια, η οδική απομόνωση και το μειονοτικό ζήτημα (με τις ποικίλες παρενέργειές του) συνιστούσαν μια συσσώρευση που δέν συναντάται αλλού στην Περιφέρεια - και πάντως δέν έβρισκε ενα Κέντρο επαρκώς αξιόμαχο μπροστά σε μια τέτοια συσσώρευση προβλημάτων. Ωστόσο, για την αντίληψη του γράφοντος, σ' όλα αυτά τα μέτωπα έχει γίνει πρόοδος σημαντική - και το, κυριότερο, έχει επιτευχθεί μια ωρίμανση και μια συμμετοχικότητα των τοπικών Συμπολιτών-μας, που επέτρεπε μια συγκρατημένη αισιοδοξία.

Ήθη και Έθιμα: Η φυσιογνωμία ενός λαού

 Γράφει ο Νικόλαος Ζυγογιάννης (καθηγητής)
Ο όρος ήθος σημαίνει το σύνολο των ψυχικών χαρακτηριστικών κάθε ανθρώπου. Ήθη λέγονται οι αντιλήψεις ενός λαού για την ηθική και κοινωνική συμπεριφορά.

Είναι οι γενικές αρχές Δικαίου, οι θεμιτοί τρόποι συμπεριφοράς του κοινωνικού ανθρώπου, που μεταβάλλονται με τη μεταβολή του χρόνου, που διαφέρουν από τόπο σε τόπο και απηχούν την τρέχουσα ηθική μιας κοινωνίας. Δηλαδή τα ήθη ορίζουν αξίες, σχέσεις, συμπεριφορές. Είναι τα αισθήματα, οι νοοτροπίες που χαρακτηρίζουν μια εποχή (π.χ. η καταναλωτική τάση του σύγχρονου αστού, η προτίμησή του σε πρακτικές λύσεις, όπως είναι τα τυποποιημένα είδη διατροφής, η αντίληψή του για το γάμο κ.τ.λ.). Όλα αυτά αποτελούν ένα είδος κανόνων και νόμων, μια μορφή δικαίου, άγραφου, που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε εθιμικό.

Το Ολοκαύτωμα των Λιγκιάδων διδάσκει την ιστορική συνείδηση

Μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης, όπως εξάλλου συμβαίνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή, πραγματοποιήθηκαν χθες το πρωί στους μαρτυρικούς Λιγκιάδες από την Περιφέρεια Ηπείρου και το Δήμο Ιωαννιτών οι επετειακές εκδηλώσεις για το Ολοκαύτωμα του 1943,από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής.
Οι χθεσινές εκδηλώσεις ξεκίνησαν με επιμνημόσυνη δέηση, παρουσία εκατοντάδων κατοίκων του χωριού, αλλά και ανθρώπων από το Πέραμα και τα Γιάννινα που, βοηθούντος και του καλού καιρού, ανηφόρησαν και φέτος στους Λιγκιάδες.

Θεσσαλονίκη: Βαγόνι βελγικού τρένου του 1946 μετατρέπεται σε ξενοδοχείο για τους λάτρεις του σιδηρόδρομου

Αναζητώντας το ιδανικό ξενοδοχείο σίγουρα το μυαλό των περισσότερων «ταξιδεύει» σε πολυτελή συγκροτήματα πέντε αστέρων ή σε κάποια παραδοσιακή σουίτα, με θέα τη θάλασσα ή το βουνό. Τι θα λέγατε, όμως, για ένα ξενοδοχείο πάνω στις ράγες; Οι ρομαντικοί φίλοι του σιδηρόδρομου είναι σχεδόν βέβαιο πως θα ανακαλύψουν το δικό τους ιδανικό τόπο διαμονής σ’ ένα πρωτότυπο- σίγουρα ξεχωριστό- ξενοδοχείο που αναμένεται να δημιουργηθεί στο Σιδηροδρομικό Μουσείο.
Συγκεκριμένα, ένα πολυτελές βελγικό βαγόνι τρένου, χρονολογίας του 1946, πρόκειται να μετατραπεί σε ένα διαφορετικό από ό,τι μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ξενοδοχείο. Θα βρίσκεται μόνιμα σταθμευμένο στην αυλή του Σιδηροδρομικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, στο δήμο Κορδελιού – Ευόσμου, και θα μπορεί να φιλοξενεί έως και 30 άτομα.

Όταν το βουνό Πιρίν τραγουδά…

«Ο ΧΡΟΝΟΣ» ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΗΣ ΝΟΤΙΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

Στις κατάφυτες πλαγιές του, παραδοσιακοί οργανοπαίχτες, δεξιοτέχνες της μουσικής, τραγουδιστές, φωνητικά σύνολα, μπάμπουσκες με εκπληκτικό ρεπερτόριο εναλλασσόταν

Μπρούτζινα κουδούνια, ξυλόγλυπτα διακοσμητικά, μάλλινα φυλαχτά, αυθεντικά  κρασιά, χειροποίητα μαχαίρια, συναγωνίζονται σε ποιότητα και διεκδικούν αγοραστές

Η ‘χρυσή στοά του Αλεξάνδρου’

Μεταλλωρύχοι  σε ώρα εργασίας, αναπαράσταση  από αρχαίο αμφορέα

(Αρχαίοι Θρύλοι του Κιλκίς)

 Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Υπάρχει ένας θρύλος. Ένας μύθος. Λένε πως η ιστορία μεταδόθηκε από πάππου προς πάππου. Από την αρχαία εποχή στο Μεσαίωνα. Από τους εντόπιους στους κατακτητές. Κι από αυτούς στους άλλους κατακτητές, στους περαστικούς που διανυκτέρευσαν  μια νύκτα στα Κρούσια, στους πρόσφυγες.  Μια ισχυρή παράδοση.

Η ιστορία της «Χρυσής στοάς του Αλεξάνδρου», έτσι την ονομάζουν.

Πρόκειται για έναν σκαμμένο χώρο σε αδιευκρίνιστο μέρος κοντά στις αρχαίες Φύσκες.